Greenpeace: ‘Met alleen verleiden halen we Parijs niet’

28 maart 2017 – Om de doelen van het klimaatakkoord in Parijs te halen, komen we er niet met alleen verleiden, aldus Joris Wijnhoven van Greenpeace op Energiepodium. Hij breekt een lans voor ‘boetes, verplichtingen en verboden’ in het klimaatbeleid van het nieuwe kabinet.

Wijnhoven op Energiepodium
‘(…) Globaal gesproken zijn er drie wegen waarlangs de overheid kan proberen beleidsdoelen (zoals het terugdringen van de CO2-uitstoot) te halen: verleiding, prikkeling (via subsidie of een heffing) en verplichting, dan wel verbod. Combi’s zijn mogelijk, maar in de regel duurder. Niet alleen GroenLinks, maar élke partij die probeert grip te krijgen op het halen van ambitieuze klimaatdoelen, ontkomt er niet aan uit al deze vaatjes te tappen. (…)’

Verleiding is niet genoeg, stelt Wijnhoven.

‘(…) Er is veel onderzoek gedaan naar de mate waarin mensen spontaan groen gedrag te vertonen terwijl dat duurder is. Beetje afhankelijk van het product en de prijsverschillen kom je op hooguit 15%. van de mensen. Red je het niet mee. (…)’

Prikkelen, via subsidie of heffing, werkt al beter, aldus Wijnhoven.

‘(…) Al 420.000 burgers zijn verleid zonnepanelen op hun dak te leggen. Maar vooral omdat het Rijk zo genereus is geen belasting te heffen over zelfopgewekte stroom, waardoor de businesscase aantrekkelijk is.
Kleine anekdote: in de UK is onderzoek gedaan naar de belangstelling voor woningisolatie. Mensen werd (zogenaamd) voorgehouden dat ze voor nop hun huis mochten laten isoleren. 30% (!) hapte toe. Zelf de ultieme verleiding (gratis) is geen garantie op massale deelname. (…)’

Dat de VVD zijn heil zoekt in een hogere CO2-prijs, is in theorie mooi, maar zal in de praktijk niet werken vermoedt Wijnhoven.

‘(…) Complicatie hierbij is echter dat het Europese emissiehandelsstelstel praktisch op slot zit en de CO2-prijs rond een historisch lage vijf euro blijft hangen. Dat krijg je in Europees verband met de beste wil van de wereld niet omhoog. Voorzichtige conclusie: langs deze weg wordt uitstoot niet zo duur dat kolencentrales sluiten, mensen uitvangst voor hoge stookkosten hun huis isoleren, of elektrisch gaan rijden, of bedrijven overstappen op schonere productiemethoden. (…)’

Dan resten de boetes, verplichtingen en verboden.

‘(…) Klinkt eng, maar valt vaak erg mee. Sterker nog, bij het veilig stellen van collectieve goederen kijken mensen heel graag naar dergelijke sturing door hun overheid. Al is het maar omdat ze bang zijn dat zij wel, maar de buurman niet hoeft mee te betalen. Succesvol milieubeleid zit vol verboden die niemand ook maar in de verste verte verontrust. Geen consument hecht aan lood in zijn benzine of drijfgassen in zijn koelkast. Iedereen kan prima kunnen leven met strenge CO2-eisen aan elektrische apparaten, auto’s of industriële processen.
Ook verplichtingen die mensen zelf raken zijn te verteren als je de tijd krijgt je aan te passen, vormen van financiering beschikbaar zijn waardoor iedereen kan meedoen en duidelijk is waar die verplichting goed voor is. (…)’

Bron
Energiepodium, 27 maart 2017: Met verleiding alleen halen we Parijs niet