Afscheidssymposium Pier Vellinga

8 december 2015 – Donderdag neemt ‘klimaatprofessor’ prof. dr. ir. P. Vellinga wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd afscheid als hoogleraar aan Wageningen UR. Dat gebeurt met een symposium over o.a. COP21.

Het symposium wordt georganiseerd door de Earth System Science and Climate Change Group van Wageningen UR. Sprekers zijn o.a. Louise Fresco (voorzitter RvB Wageningen UR), Joyeeta Gupta (UvA), Frans Berkhout (Kings College, Londen), Rik Leemans (Wageningen UR), Marjan Minnesma (Urgenda), Nanno Kleiterp (Nederlandse Financieringsmaatschappij Onwikkelingslanden) en Pier Vellinga zelf.

Klimaatwetenschapper en optimist
Uit de Leeuwarder Courant (uit een uitvoerig portret van Vellinga, waarin o.a. zijn mening over COP21)
‘(…) Vellinga speelt ondertussen dertig jaar lang, dus sinds de ernst van de problematiek duidelijk werd, een rol in de discussie over de klimaatverandering. Hij volgt een proces dat met wel erg veel hobbels gepaard gaat en waarin het ene na het andere doemscenario wordt geschetst. Dat zou gemakkelijk tot frustraties kunnen leiden, tot pessimisme ook. Het is niet aan de orde. De klimaatprofessor toont zich vooral blijmoedig als het over de toekomst van de aarde gaat. Hij erkent het, na de vorige top in 2009 in Kopenhagen was er niet veel reden voor optimisme. Vooral niet omdat de Verenigde Staten van geen afspraken wilden weten. „En als een land dat per hoofd van de bevolking de grootste vervuiler is niet meedoet, schiet het natuurlijk niet op.” Ondertussen is Amerika, in ieder geval de regering van Obama, om. „En China en India, die er in 2009 ook nog met de haren moesten worden bijgesleept, formuleren nu in Parijs hun eigen doelen.” ‘Parijs’, ofwel COP 21, wordt een succes, voorspelt Vellinga. „Dat weet je vooraf nu de grote landen de noodzaak erkennen dat de temperatuurstijging wereldwijd gemiddeld onder de 2 graden moet blijven, en ook met maatregelen komen.” (…)
Vellinga is ervan overtuigd: duurzame energie wint de slag. Ook in Nederland, al is hier het verzet tegen vooral windmolens op land groot. „Ik snap de moeite die mensen ermee hebben”, zegt de hoogleraar. „Het is het verhaal van de grote molens in jouw achtertuin.” Het merendeel van de windparken zal dan ook op zee worden gebouwd. „En dat kan ook. Wind op zee zal ruim de helft van de benodigde schone energie kunnen opleveren.” De andere helft wordt zonnestroom, volgens Vellinga’s scenario. „Dat kost wel erg veel ruimte. Als je het uitrekent, dan heb je 5 tot 8 procent van het totale Nederlandse oppervlak nodig.” Daken, leegstaande bedrijfsterreinen en ongebruikte bouwterreinen bieden allemaal ruimte voor zonnepanelen. „Die moeten we dan ook gebruiken, maar daarnaast zullen we zonneweides moeten aanleggen.” (…)’

Bronnen
Wageningen UR, informatie over afscheidssymposium
Leeuwarder Courant, 5 december 2015: Beter laat dan nooit (via Blendle)
Foto boven: still uit reportage Nieuwsuur
Tweede foto: still uit NCRV-reportage