Duits onderzoek: ‘Klimaatengineering biedt de wereld geen soelaas’

Gepubliceerd op 10-09-2015 om 10:06

Klimaatengineering

10 september 2015 – ‘Klimaatengineering’ zal de wereld voorlopig niet kunnen helpen bij het tegengaan van klimaatverandering. Dat is de conclusie van een studie van het IASS (Institute for Advanced Sustainability Studies).

De laatste jaren zijn vele wetenschappers op zoek naar middelen om met grootschalige technische ingrepen de opwarming van de aarde tegen te gaan: ‘klimaatengineering’.
Ruwweg gaat het daarbij om twee soorten ingrepen. De een richt zich op het weren of reflecteren van zonnestraling (‘Solar Radiation Management’, SRM, ook wel albedo-technieken genoemd), de ander op het verwijderen van CO2 (‘Carbon Dioxide Removal, CDR).
Het IASS heeft een groot aantal mogelijke technieken in kaart gebracht en gewogen. De conclusie van de studie is overzichtelijk: voorlopig moeten we helemaal niets verwachten van klimaatengineering. En ‘voorlopig’ betekent ‘enkele tientallen jaren’. Het IASS-rapport is in juli gepubliceerd.

Uit een bericht van het IASS over de eigen studie
‘(…) Targeted interventions in the climate (known as ‘climate engineering’ or ‘geoengineering’) are not a substitute for reductions in CO₂ emissions and adaptation strategies to the negative consequences of climate change. In general, it is not yet clear whether it would be possible to develop and scale up any proposed climate engineering technique to the extent that it could be implemented to significantly reduce climate change. Furthermore, it is unclear whether the costs and impacts on societies and the environment associated with individual techniques would be considered acceptable in exchange for a reduction of global warming and its impacts, and how such acceptability or unacceptability could be established democratically. While it is sensible to continue to investigate climate engineering techniques to understand what potential they might have for partially counteracting climate change in the second half of this century and beyond, as well as to understand what kinds of effects they would then have on societies and the environment, it is imprudent to expect the various climate engineering techniques to play a significant role in climate policy in the next decade or even within the next several decades. These were some of the main conclusions of the report on the European Transdisciplinary Assessment of Climate Engineering (EuTRACE). (…)’

Samengevat stelt het IASS: ‘It would be irresponsible, based on all we know so far, to expect climate engineering to significantly contribute to solving the problem of climate change in the next several decades’.

Zelfde conclusie als Nederlands onderzoek
De conclusie is helder, maar allerminst nieuw. Het Nederlandse Rathenau Instituut heeft in 2013 gerapporteerd over een min of meer identieke studie. Het resultaat van dat onderzoek was niet anders dan dat van het IASS: ‘Klimaatengineering – het grootschalig ingrijpen in het klimaatsysteem om de opwarming van de aarde tegen te gaan – biedt op korte termijn geen perspectief om klimaatverandering binnen aanvaardbaardbare grenzen te houden.’
Het Rathenau Instituut vindt wel dat het onderzoek naar mogelijke technieken voor klimaatengineering gewoon door moeten gaan. Net als het IASS.

Dat klimaatengineering ook in een Nederlands onderzoek beoordeeld werd is niet zo gek. Het onderwerp kwam wereldwijd op de onderzoeksagenda door de Nederlandse Nobelprijswinnaar Paul Crutzen. Crutzen publiceerde in 2006 een essay over de mogelijkheid de aarde te koelen met sulfaataerosolen.

Over een bonte verzameling technieken zijn de afgelopen jaren wetenschappelijke studies verschenen. Een greep daaruit: