‘Mijn vader was een doemdenker, maar zijn einde van de wereld kwam niet’

12 oktober 2015 – In de serie ‘anti-doemdenkverhalen’ rond klimaat en energie publiceert De Correspondent vandaag een nieuwe aflevering ‘climatefiction’.

Thomas Heerma van Voss is de auteur van ‘Mijn vader was een doemdenker, maar zijn einde van de wereld kwam niet’. Geschreven ‘vanuit het jaar 2075, als het klimaatprobleem is opgelost’.
De zoon van ene Antoine Carstensen (‘de man die van klimaatdiscussies eindelijk echt een hot topic had gemaakt’) beschrijft hoe zijn vader uitgerangeerd raakte: ‘Wat mijn vader uiteindelijk opbrak was ook niet de herhaling van zijn woorden, of de pessimistische ondertoon. Het was het feit dat hij er in zijn voorspellingen van uit was gegaan dat onze collectieve mentaliteit niet zou veranderen; hij had geen rekening gehouden met het menselijke vermogen om bedwelmd te raken door een nieuwe koers. En dat was wel precies wat er gebeurde: de algehele stemming sloeg in verbazingwekkend hoog tempo om toen het op de ene plek steeds natter werd, terwijl elders de aarde kraakte van de droogte. Kiezers eisten meer klimaatactie, politici beëindigden hun vastgeroeste samenwerkingen met fossiele energiebedrijven – die vervolgens failliet bleken te kunnen gaan, omdat grote investeerders onder druk van hun aandeelhouders ineens hun geld terugtrokken. Er werden energieneutrale en daarna zelfs energieleverende woningen gebouwd; er kwamen steeds meer windmolenparken in de Noordzee, er werden auto’s geïntroduceerd die broeikasgassen aan de atmosfeer onttrokken, iedere kilometer een beetje meer.’
Hoe de ondergang van een klimaatpessimist je op kan beuren. Een bijzondere artikelenserie van De Correspondent.

Bronnen
De Correspondent, 12 oktober 2015: Mijn vader was een doemdenker, maar zijn einde van de wereld kwam niet De Correspondent is alleen toegankelijk voor leden. Lidmaatschap kost € 6 per maand
Illustratie: De Correspondent (David Smit)