Offshore-wind moet groeien naar 11,5 gigawatt
Tot 2023 worden op basis van het Energieakkoord uit 2013 op de Nederlandse Noordzee vijf windparken gebouwd met een totaal vermogen van 3,5 gigawatt, bovenop de 1 GW van bestaande windparken. Volgens het regeerakkoord moet er tussen 2024 en 2030 nog eens 7 GW aan windparken op zee bij komen.
Vandaag heeft het kabinet met de ‘Routekaart windenergie op zee 2030’ zijn plannen voor de doorgroei van windenergie op zee tussen 2024 en 2030 gepresenteerd. Deze routekaart geeft aan welke windenergiegebieden op de Nederlandse Noordzee wanneer en met welke omvang uitgegeven en in gebruik genomen worden. De voortzetting van dit beleid van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat voor wind op zee geeft zowel de offshore windindustrie als netbeheerder TenneT duidelijkheid en continuïteit. De windparken die in de komende jaren worden voorbereid komen in Hollandse Kust (west), Ten noorden van de Waddeneilanden en IJmuiden Ver.
Net als de huidige routekaart, die geldt tot 2023, is dit een belangrijke leidraad in de verdere uitrol van wind op zee tot 2030. TenneT sluit de windparken aan via een net op zee. Het afgelopen jaar heeft TenneT voorwerk gedaan om tot innovatieve en kosteneffectieve netconcepten te komen voor deze windparkaansluitingen.
Om offshore windenergie op grote schaal en op grotere afstand kosteneffectief aan te kunnen sluiten, zoals in IJmuiden Ver het geval is, wordt de toepassing van gelijkstroomverbindingen noodzakelijk. Verdere innovatie moet het mogelijk maken dat deze gelijkstroomverbindingen een vermogen krijgen tussen de 1.200 en 2.000 MW. Deze hogere vermogens maken het mogelijk IJmuiden Ver met minder verbindingen (o.a. kabels) en met minder ruimtelijke impact in te passen.
TenneT onderzoekt samen met de betreffende ministeries de mogelijkheid om in IJmuiden Ver een eiland te realiseren waarop conversie- en transformatorstation kunnen worden geplaatst. Windparken worden hier vervolgens op aangesloten. Dit is mogelijk goedkoper dan meerdere grote gelijkstroomplatforms op zee. Een eiland biedt – naast de mogelijke kostenvoordelen – ook mogelijkheden voor omzetting van windenergie naar waterstof, het faciliteren van een zogenoemde Windconnector, en haven- en onderhoudsfaciliteiten. Een Windconnector naar het Verenigd Koninkrijk maakt het mogelijk de infrastructuur te gebruiken voor zowel de aansluiting van windparken als verdere integratie van de internationale elektriciteitsmarkt. Het net op zee kan op deze manier tot wel twee keer efficiënter worden benut. Dit draagt bij aan een verlaging van de kostprijs van windenergie op zee (link Persbericht Windconnecter). Een eiland bij IJmuiden Ver kan ook waardevolle ervaringen opleveren voor een grootschaliger energie-eiland verder weg op de Noordzee na 2030.
In 2030 zal op een groot aantal momenten het aanbod van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen samen naar verwachting groter zijn dan de vraag. Dit vraagt om een verdere transitie naar een duurzaam energiesysteem. Denk aan elektrificatie bij verwarming van gebouwen, mobiliteit en de industrie. Ook de omzetting van elektriciteit naar waterstof is een serieuze te onderzoeken mogelijkheid.
