Een spannende ‘denkhulp’ voor de energietransitie

Vier transitieroutes
Het inzichtelijk maken van mogelijke spelregels helpt om te zien hoe verschillende debatten die nu spelen -van kolencentrales tot gaswinning- in samenhang bekeken kunnen worden. En wel vanuit basiskeuzes over aansturing en lastenverdeling: gaan we sturen op minder CO2 of op energiebesparing en hernieuwbare opwekking? En gaan we de kosten collectief delen of gaat iedereen individueel betalen? De vier transitieroutes die hieruit ontstaan kennen elk een eigen transitiewereld met argumenten voor en tegen.

Interactieve Denkhulp Energietransitie
De resultaten van het Forum Energietransitie zijn vrij toegankelijk via de interactieve Denkhulp Energietransitie: www.transitieroutes.nl. De Denkhulp bevat naast een overzicht van transitieroutes en argumenten ook inzicht in de huidige energievoorziening aan de hand van interactieve visualisaties en een stellingwijzer die de gebruiker inzicht geeft in eigen voorkeuren. Met dit instrument kunnen beleidsmakers, politici, bedrijfsstrategen én geïnteresseerde burgers hun eigen oordeel over spelregels voor de transitie aanscherpen. Niet door één oplossing te presenteren, maar juist door duidelijk te maken dat er iets te kiezen valt voor Nederland. Als opmaat naar heldere politieke keuzes over de energietransitie voorbij het Energieakkoord. (…)

Een bijdrage aan het debat
Met de interactieve Denkhulp Energietransitie hopen deelnemende partijen een bijdrage te leveren aan het debat en nodigen zij beleidsmakers, politici en bedrijven uit om in gesprek tot heldere keuzes te komen richting een CO2-arme energievoorziening in 2050. (…)’

De vier transitieroutes

‘(…) De transitieroutes verschillen in de manier waarop we als Nederland sturen op vermindering van de CO2-uitstoot en de manier waarop we de kosten verdelen.
In de route ‘Ik doe het zelf’ ontstaat maximale marktwerking. Huishoudens en bedrijven zoeken via de markt naar de meest betaalbare energieoplossing die beschikbaar is binnen de CO2-grenzen die de overheid stelt.
In de route ‘Wij doen het samen’ steunt de overheid huishoudens en bedrijven met het terugdringen van CO2-uitstoot met subsidies voor collectieve infrastructuur, onderzoek en CO2-vrije productie.
In de route ‘Wij doen het zó’ neemt de overheid een krachtige regierol en stuurt zij huishoudens en bedrijven met een mix van subsidies, verplichtingen en aanleg van collectieve infrastructuur.
In de route ‘Ik ga mee’ dwingt de overheid doelen voor besparing en hernieuwbare energie af, maar legt zij de verantwoordelijkheid voor uitvoering en kosten bij huishoudens en bedrijven. (…)’

De resultaten werden op het ministerie van EZ overhandigd aan Meindert Smallenbroek, directeur Energie & Omgeving (op de foto links).
In de paneldiscussie spraken Reinier Gerrits (VNCI), Rob Mulder (Vereniging Eigen Huis) en Manon Janssen (Topsector Energie) over de routes en benodigde spelregels voor de transitie, zoals in de gebouwde omgeving en voor de energie-intensieve industrie.
‘(…) Manon Janssen: ‘We moeten allemaal persoonlijk leiderschap laten zien. In de energietransitie kan iedereen het verschil maken. Of je nu bij het ministerie verantwoordelijk bent voor het sluiten van een kolencentrale, of ervoor kiest om geen t-shirts meer bij de Primark te kopen.’

Reinier Gerrits: ‘Dit is het begin van een vervolg op de Energiedialoog. We hebben een langetermijnvisie nodig waarbij we sturen op CO2. Circulaire economie en klimaatbeleid moeten bij elkaar komen, de trajecten kunnen elkaar verder helpen.’ (…)’