Trump: meer fossiel, nee tegen ‘Parijs’
Clinton: sneller verduurzamen, ja tegen ‘Parijs’

2 november 2016 – De dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen, 8 november, zal hoe dan ook schokgolven veroorzaken in het energielandschap van de komende 4 jaar. Zullen we een versnelde overgang naar duurzame bronnen zien met Clinton aan het roer? Of zullen we getuige zijn van een intense exploitatie van fossiele grondstoffen onder Trumps beleid? 

Op de website van ‘Young Energy Reviewers Association’ (YERA) worden de energieplnnen van Trump en Clinton vergeleken. YERA is een Belgische denktank van masterstudenten die een bijdragen willen leveren aan het energiedebat ter bevordering van een CO2-arme energievoorziening.

Uit een YERA-bijdrage van de studenten Caroline Cooreman en Marnix Verhoeven
‘(…) Donald Trump trekt de filosofie achter zijn campagneslogan, “Make America great again!”, door in zijn energiebeleid. In zijn “Amerika Eerst Energieplan” (America First Energy Plan), stuurt de kandidaat van de Republikeinen aan op een strategische dominantie op de energiemarkt door middel van het Amerikaans energieplatform. Tijdens zijn speech in Noord-Dakota op 26 mei verklaarde Trump: “We hebben geen idee hoe rijk we zijn. We moeten deze rijkdom koesteren!”. De Amerikaanse dominantie op de energiemarkt zal een doelstelling worden van mijn buitenlands beleid, zegt Trump. Ook zijn anti-terreurbeleid heeft gevolgen voor de energiesector. Zo wil hij geen olie vanuit Saudi-Arabië en andere golfstaten meer importeren zolang ze geen troepen inzetten in de strijd tegen IS.

Clinton zet daarentegen een idealistisch plan neer. De kandidate stelt ambitieuze doelstellingen voor de komende 10 jaar en belooft om Obama’s toezeggingen op de klimaat-overeenkomst van Parijs uit te voeren. Ze verbindt zich tot de implementatie van deze doelstellingen in wetten en ontwikkelt bijhorende projecten. Eén van deze doelstellingen houdt in dat elk huishouden in Amerika binnen de 10 jaar van hernieuwbare energie voorzien moet worden. De financiering van deze omschakeling is echter minder duidelijk gedefinieerd.

Kolen, olie en gas
De Energie Informatie Administratie (EIA) van de Verenigde Staten schatte dat de hoeveelheid aan ontginbare koolreserves in de VS na 2014 17.2 miljoen ton zou overschrijden. De Amerikaanse koolindustrie rapporteerde volgens McKinsey & Company de hoogste winstpiek in 2011. De scherpe daling in de vraag naar thermische kolen binnen huishoudens enerzijds en een terugval van de vraag uit China anderzijds, zorgen ervoor dat de algemene vraag sinds 2014 daalt met 19% per jaar. De kolenindustrie zit dus in een diepe crisis.

Clinton ziet deze crisis als een uitgelezen kans om van fossiele naar hernieuwbare bronnen over te stappen. Om het welzijn van de mijnwerkers en hun families te garanderen, belooft ze mijnterreinen een andere bestemming te geven. Hiervoor maakt ze 30 miljard dollar vrij.

Trumps visie verschilt dag en nacht met die van Clinton: hij wil de koolindustrie redden. Hij belooft om niet alleen de kolenindustrie te stimuleren; ook het onbenutte potentieel aan olie- en gasreserves zal worden aangesproken.

De kandidaat van de Republikeinen staat ook achter de constructie van de controversiële Keystone pijpleiding, die de olievelden in Alberta (Canada) met de Verenigde Staten zou verbinden. Clinton heeft haar mening over de Keystone pijpleiding over de jaren heen veranderd: in 2010 ondersteunde ze het Keystone project nog, maar tijdens haar huidige campagne stelt ze zich op als tegenstandster.

Om energie-onafhankelijkheid te bekomen, moet Amerika het boren van olie en de exploitatie van gas verder opvoeren, meent Trump. “Fracking”, de injectie van een vloeistof onder hoge druk om rotsen te breken en om de vrije vloei van aardgas en petroleum te garanderen, speelt een belangrijke rol in deze energie-onafhankelijkheid. De Amerikaanse EIA schat de reserves aan schaliegas op zo’n 5658 miljard vierkante meter. Dat is zo’n 51.8% van de totale reserves aan aardgas in de Verenigde Staten. Veel landen verbieden fracking omwille van de schadelijke effecten op het milieu. Trump richt zijn blik echter zuiver op het enorme economische potentieel en promoot dan ook de verdere extractie. Clinton belooft aan de andere kant om fracking enkel toe te laten onder strikte voorwaarden. Tijdens een debat in Flint (Michigan) op 6 maart lichtte ze toe: “Ik ondersteun het (i.e. fracking) niet wanneer een gemeenschap of een staat ertegen is, ik ondersteun het niet wanneer methaan vrijkomt of wanneer waterbesmetting voorkomt. Ik ondersteun het niet tenzij we kunnen verzekeren dat iedereen die aan fracking doet, ons exact kan vertellen welke chemicaliën zij gebruiken.”

Clinton distantieert zich van kolen en vermijdt om een standpunt in te nemen over olie. In plaats daarvan richt zij haar focus op hernieuwbare energiebronnen. De Democratische presidentskandidate steunt het ambitieus “Proper Energie Plan” (Clean Power Plan) onvoorwaardelijk om zo van Amerika een wereldwijde supermacht te maken op het vlak van propere energie. Terwijl Clinton tracht de implementatie van duurzame bronnen te versnellen, geeft Trump de voorkeur aan fossiele grondstoffen, zonder zijn rug te keren van innovatie en duurzame energie. Een belofte bedoeld om iedereen te vriend te houden.

Belang van hernieuwbare bronnen
President Obama verklaarde op 3 september dat de Verenigde Staten, samen met China, het klimaatakkoord van Parijs zal steunen. De aankondiging van het “Proper Energie Plan” in 2015 bevat een resem doelstellingen om de koolstofvervuiling van energiecentrales te verminderen. Energieverspilling zal met een derde verminderd worden, en een derde van de huidige olieconsumptie zal vervangen worden door duurzame alternatieven zoals biobrandstof. Om genoeg groene energie te creëren voor elk huishouden in Amerika zal de capaciteit van de hernieuwbare centrales 2,5 keer groter moeten worden dan de capaciteit in 2014. Dit betekent een extra opwekking van 830 TWh, wat overeenkomt met 13 keer de netto energieproductie van België.

Dit alles zou moeten volstaan om de broeikasemissies met 30% te doen dalen ten opzichte van de emissies in 2005. In 2050 zouden de emissies zelfs met 80% gereduceerd zijn, schat Clinton. Zonder een prijskaartje te plakken op koolstofemissies, onder de vorm van belastingen, zal de financiering voor een groot deel van publiek kapitaal moeten komen. Volgens David Victor, directeur van het Laboratorium van Internationaal Recht en Regulering aan de Universiteit van Californië, is dit quasi onmogelijk.

Trump daarentegen wil het Klimaatakkoord van Parijs nietig verklaren, en alle betalingen aan programma’s rond klimaatsverandering van de Verenigde Naties stoppen. Hoewel zoiets onwaarschijnlijk is, zegt Christiana Figueres, hoofd Klimaat bij de Verenigde Naties, is het typerend voor Trumps visie over klimaatproblemen. Trump verklaart immers dat hij zal focussen op ‘echte’ milieuproblemen zoals zuiver drinkwater. Het “Proper Energie Plan” verdwijnt in de prullenbak.

8 november
November 8, de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen, zal niet enkel een dag worden waarop gekozen wordt tussen een Democratische en een Republikeinse president; het zal ook schokgolven veroorzaken in het energielandschap van de komende 4 jaar. Zullen we een versnelde overgang naar duurzame bronnen zien met Clinton aan het roer? Of zullen we getuige zijn van een intense exploitatie van fossiele grondstoffen onder Trumps beleid? Wat de uitkomst van de Amerikaanse presidentsverkiezingen ook zal zijn, het is duidelijk dat het debat over het wereldwijde energiebeleid nog lang niet ten einde is.

Caroline Cooreman & Marnix Verhoeven
YERA – Young Energy Reviewers Association (…)’

Bronnen
YERA, 31 oktober 2016: Verkiezingen en energie in de VS