De vier grootste hindernissen op weg naar een CO2-vrij Nederland

Gepubliceerd op 02-02-2017 om 06:43

De vier grootste hindernissen op weg naar een CO2-vrij Nederland

2 februari 2017 – Het dagblad Trouw heeft ‘vier hardnekkige hindernissen’ op weg naar een CO2-vrije energievoorziening in kaart gebracht. Op nummer 1 staat ‘politieke keuzestress’. ‘De race om een schoon 2050 zit knel in de startblokken.’

De vier door Trouw geïnventariseerde hardnekkige hindernissen zijn:

Politieke keuzestress
Trouw wijst op het grote aantal ideeën dat er bestaat op de aanpak van de energietransitie. ‘Mooi zo’n waslijst aan ideeën, zou je zeggen, maar er kleeft ook een risico aan. De overstap naar een schone energievoorziening is het meest gebaat bij ‘saai’ overheidsbeleid, dat heel lang hetzelfde blijft. (…) Maar alles laten zoals afgesproken, dat zit niet in het beestje van de Tweede Kamer. (…) Onzekerheden kunnen de dood in de pot betekenen voor de overstap naar duurzaamheid.’
Burger op de barricade
De burgers zijn enerzijds een belangrijke stimulans voor de vergroening, maar ze zetten vaak ook een rem. ‘Nederlanders zetten in ruime meerderheid hun handtekening voor een groene toekomst, blijkt uit de ene na de andere peiling. Maar de praktijk is weerbarstig, als er een windmolenpark of biomassavergister in de buurt verschijnt.’
Geen ‘silver bullet’
Er is geen ‘ei van Columbus’ voor de energietransitie, concludeert Trouw. ‘Schone oplossingen zijn er in overvloed. Maar ze hebben allemaal zo hun voor- en nadelen. De ene techniek zoals windmolens op zee wekken veel schone stroom op, de ander techniek is voordeliger maar minder efficiënt. Het gevolg is: de overheid wil en kan geen winnende techniek kiezen.’
De rekening
‘Er zijn genoeg visies en studies te vinden over het prijskaartje van de energietransitie, maar een hard getal noteren blijft lastig.’ Er zijn kosten, er zijn baten, maar hoe organiseer je de grote geldstromen in de richting van de energietransitie? ‘Zoals die van banken, en pensioenfondsen. Ondanks toenemende maatschappelijke druk, moet blijken of en hoe snel zij bereid zijn om het roer om te gooien en zich terug te trekken uit beleggingen en investeringen in olie, steenkool en gas. Hetzelfde geldt trouwens ook voor consumenten. Zijn die massaal bereid om spaargeld te besteden aan isolatie, zonnedaken en warmtepompen. Of slaan ze het toch liever stuk op een vliegreisje naar de zon?’