Winddagen: goudkoorts op zee

16 juni 2016 – De belangstelling voor de Winddagen bewijst het volgens de NWEA ook: er lijkt een goudkoorts op zee te zijn uitgebroken. ‘Nederland heeft het daarbij slim aangepakt.’

Tweeduizend bezoekers voor de Winddagen in Rotterdam, vier keer zoveel als vorig jaar. Een bewijs van de ‘windkoorts’. Net als de 38 inschrijvingen voor de veiling van twee kavels op de Noordzee.
Uit een bericht van De Telegraaf
‘(…) Een bewijs dat de opkomst van wind op zee onomkeerbaar is, volgens Hans Timmers van de Nederlandse Windenergie Associatie (NWEA). „We hebben een point of no return bereikt.” (…)
Nederland heeft het slim aangepakt, vindt Timmers. Nadat Denemarken en Duitsland de afgelopen jaren het leergeld hebben betaald met grootschalige wind op zee, profiteert ons land van hun ervaringen. Voor de Nederlandse windparken is ingezet op schaalgrootte, beperking van risico’s voor de commerciële partijen en een veiling om een zo laag mogelijke prijs voor de stroom te krijgen. Met succes, zo lijkt, al moet de winnaar van de eerste veiling nog bekend worden gemaakt. Ernst van Zuijlen, directeur TKI Wind op Zee: „We zien dat een doorbraak heeft plaatsgevonden in de kosten van windstroom. Het ministerie van Economische Zaken had een maximumprijs genoemd van 12,4 cent per kilowattuur. Daarvan werd een jaar geleden nog gezegd dat dit haalbaar was, maar te laag om echte concurrentie te krijgen. Wat we nu denken is dat er biedingen laag in de elf cent, of hoog in de tien cent uitkomen.” (…)’

Kamp: ‘Windparken ver op zee’
Uit een ander bericht van De Telegraaf
‘(…) Minister Kamp (Economische Zaken) pleit voor de bouw van grote windparken verder op de Noordzee, vanaf 2020. Hij maande gisteren bij de Winddagen de sector haast te maken met kostenverlagende innovaties. „Aanleg en onderhoud verder uit de kust is wel een stuk duurder door de diepere zee en afstanden tot havens en het elektriciteitsnet op land zijn langer. Maar de opbrengst per turbine is door hardere wind hoger en door schaalvergroting kunnen kosten per kilowattuur omlaag.” (…)’