Drones voor onderhoud windmolens

Gepubliceerd op 24-06-2016 om 09:54

24 juni 2016 – De Universiteit Twente (UT) werkt samen met Europese universiteiten en bedrijven aan autonome drones voor inspectie en onderhoud van windmolens en verbrandingsovens’.

Uit een persbericht van Oost NV (Ontwikkelingsmaatschappij Oost NV)
‘(…) Inspecties van de wieken van windmolens moeten verplicht jaarlijks plaatsvinden en worden nu nog uitgevoerd door mensen. “Onderhoud aan windmolens kost jaarlijks voor windmolenparken veel geld. Dit geldt voor zowel de reparaties als de tijd dat de windmolen niet draait”, weet Han Wopereis, promovendus binnen de roboticavakgroep van de Universiteit Twente. “Daarnaast is reparatie op grote hoogte een gevaarlijke klus. Een veiligheidsrisico waar je niet direct bij stilstaat, is bijvoorbeeld de kans op bloedvergiftiging bij monteurs. Zij worden meestal in een harnas naar boven getakeld. De afklemming van de benen gedurende langere tijd kan dit soort gevolgen hebben. Met onze drones willen we deze problemen voorkomen.”
De projectpartners werken tevens aan onderhouds- en inspectiedrones van industriële reactors en mega-ovens van tientallen meters hoog. Door de hoge temperaturen en de vochtigheid treedt er vaak slijtage op en ontstaat er aanslag op de muren die naar beneden kan vallen. De autonome drones kunnen met hun arm de aanslag verwijderen en het oppervlak opschuren om zo metingen uit te voeren aan de dikte van de wand van de reactor. Dit is nog niet eerder uitgevoerd in deze branche. (…)
Het AEROWORKS-consortium, de partners in het project, bestaat uit toonaangevende academische en private organisaties in de robotica. Daarbij gaat het om de Universiteiten van Twente, Zurich (ETH), Lulea, Patras, Kungliga Tekniska Hogskolan (KTH), Ascending Technologies, Alstrom Inspection Robotics en energieproducent Skelleftea Kraft. Zij krijgen uit het door de EU gefinancierde onderzoeksprogramma Horizon2020 € 3,7 miljoen voor dit project. Elke partner heeft een specifieke rol en draagt bij aan de gebalanceerde waardeketen die begint in de academische laboratoria en eindigt bij de eindgebruiker. (…)’