‘Huidige tariefstructuur elektriciteitsnetten past niet bij groene stroom’

Gepubliceerd op 19-08-2016 om 08:12

‘Huidige tariefstructuur elektriciteitsnetten past niet bij groene stroom’

19 augustus 2016 – Als er veel aanbod van zonne- en windenergie is willen grootverbruikers profiteren van de lagere stroomprijzen. De tariefstructuur voor de stroomnetten is dan echter een belemmering. En dat kan anders, concludeert bureau Berenschot in een onderzoek voor het ministerie van Economische Zaken.

Grootverbruikers van energie als de industrie en de glastuinbouw willen uiteraard gebruikmaken van de voordeligste energietarieven. Als het aanbod van duurzame energie (zon en wind) hoog is en de stroomprijzen dus laag kunnen zij bijvoorbeeld power-to-heat inzetten, waarbij de goedkopere elektriciteit wordt omgezet in warmte. Maar de huidige tariefstructuren voor de transporttarieven maakt dan onrendabel, concludeert Berenschot. Dit komt doordat zo’n tijdelijke grotere stroomafname tot andere nettarieven leidt. Daarmee belemmeren de tariefstructuren de flexibiliteit van de markt en de ontwikkeling van de duurzame energie. Want anders zou een groot aanbod van duurzame stroom kunnen leiden tot een beperking van de afname van gas.

Oplossing
Schermafdruk 2016-08-19 08.06.37 Maar het is oplosbaar, stelt Berenschot in zijn rapport:
‘(…) Op basis van de analyse lijken tijdsafhankelijke netcapaciteitstarieven (gerelateerd aan de netbelasting) de meest effectieve toevoeging aan de tariefstructuur, om extra flexibiliteit te ontsluiten. Hierbij wordt het verbruikers toegestaan om tijdens daluren extra elektriciteitsverbruik in te zetten zonder dat dit gevolgen heeft voor het gecontracteerde jaarvermogen en kW-max, dus zonder risico tot grote lastenstijging bij eindgebruikers. Herverdelingseffecten zijn waarschijnlijk beperkt. De grote reserve aan netcapaciteit die tijdens de daluren onbenut is, kan dan ingezet worden om overschotten van duurzame energie op te vangen met behulp van de industrie en de glastuinbouw. De daluren kunnen verschillend worden gedefinieerd, waarbij ook een aantal belangrijke praktische overwegingen aan de orde zijn. Deze definitie kan vast zijn op bepaalde uren in de nacht en het weekend, dan wel variërend volgens een zogenaamd stoplichtmodel, met verschillende effecten op de totale efficiency, het biedgedrag op de markten en de mogelijkheid om het model aan te passen om overreacties te voorkomen, hetgeen ook verschillend kan liggen voor de landelijke netbeheerder en de lokale netten. (…) Het leidt ook tot kostenreductie op de balanceringsmarkt en een geringere noodzaak om centrales terug te regelen. Het kan ook gunstig zijn voor de producenten van duurzame energie door betere prijzen. Daarnaast kan het gunstig zijn voor verbruikers met power-to-heat mogelijkheden die hun inzet van aardgas selectief willen vervangen door electrificatie op momenten van goedkope elektriciteit. (…)’