Nederland pilot voor mondiaal duurzaam energiebeleid Shell?

28 april 2016 – In de NRC vraagt redacteur Renée Postma zich af wat Shell eigenlijk aan het doen is. Na de commotie over de lobbybrief aan de partijen van de Tweede Kamer zocht zij toch antwoorden in die brief. Het levert een opmerkelijke analyse op. Wordt Nederland misschien een pilot voor Shells mondiale duurzame energiebeleid?

Uit het artikel van de NRC
‘(…) [In het manifest staat] dat de multinational een belangrijke rol wil spelen in de Nederlandse energietransitie. In een energiesysteem dat minder CO2 uitstoot, kan wind op zee eenzelfde rol spelen als aardgas, stelt het document. Schaalvergroting moet leiden tot een lagere kostprijs en een nieuwe economische activiteit.
Shell als elektriciteitsbedrijf? Nee, dat is niet de bedoeling, zeggen bronnen binnen de top van het bedrijf. Wat wel de bedoeling is, is dat Shell zijn technische vernuft en ervaring op het gebied van grote projecten inzet om enorme windparken neer te zetten op de Noordzee.
Zoals bijvoorbeeld op de Doggersbank, vanwege zijn ondiepte bij uitstek geschikt voor het plaatsen van windmolens. Voor een goed begrip: Nederland is nu bezig met het ontwikkelen van vijf nieuwe windparken met een gezamenlijk vermogen van 3500 megawatt (MW). Daarmee zouden we in totaal 4500 MW voor de kust hebben staan. Shell heeft het in het verkiezingsmanifest over nog eens 5-10 gigawatt (GW) erbij tot 2030 en mogelijk 50 GW (= 50.000 MW) tot 2050.
Daarmee daagt Shell de politiek uit keuzes te maken en de transitie naar een CO2-arme energievoorziening tot verkiezingsthema te maken. Een belangrijke stap zou een „robuuste CO2-prijs zijn van 35 euro per ton”. Op dit moment is dat minder dan 5 euro per ton en dus heel betaalbaar voor grote vervuilers.
Opmerkelijk is dat Shell geen groene avonturen meer in zijn eentje ambieert. Geen eenzame avonturen meer met bijvoorbeeld zonnepanelen. Partners en publiek-private samenwerking staan centraal in Shells visie op een duurzamere toekomst.