Minister Marghem mist nog meer dan 1.000 megawatt
De Belgische federale minister voor energie, Marie Christine Marghem (MR), is wanhopig op zoek naar extra productiecapaciteit voor elektriciteit om in november een dreigende stroomuitval in minstens delen van België te voorkomen.
Hoofdoorzaak van die zoektocht is de gelijktijdige onbeschikbaarheid van zes van de zeven Belgische kernreactoren voor elektriciteitsproductie in die periode. Volgens Marghem heeft ze al 750 megawatt gevonden, van de in totaal vermoedelijk noodzakelijk 1.700 megawatt. De Belgische stroomproducenten kunnen die vooral leveren door bestaande gascentrales op volle toeren te laten draaien en door afspraken te maken met grote verbruikers om hun afname op gevoelige momenten te beperken. Die beschikken hiervoor over noodaggregaten, die voornamelijk op diesel draaien. Enkele jaren geleden bewees een sms-campagne van leverancier Lampiris dat ook de gebundelde krachten van huishoudens piekvragen kunnen afvlakken. Bovendien is de piekvraag de afgelopen jaren niet gestegen.
Marghem onderhandelt volgens haar woordvoerster ook met de buurlanden, om stroom te importeren. Maar de huidige interconnectiecapaciteit, is beperkt tot 5.500 megawatt. Het is niet mogelijk meer stroom door de grensoverschrijdende kabels te jagen zonder de frequentie te veranderen en daarmee het netevenwicht te storen.
In de 750 megawatt die Marghem (de facto Engie) al zou hebben is ook de bestaande, momenteel niet operationele centrale in Vilvoorde opgenomen. Die kan na heropstart instaan voor 250 megawatt. Alleen… volgens Engie is het contract met de huidige, Bulgaarse eigenaar van deze centrale nog niet rond. In de huidige situatie kan die de financiële lat hoog leggen.
Op termijn kunnen ook de Sloecentrale in Vlissingen (870 megawatt) en de Clauscentrale in Maasbracht (1.300 megawatt) rechtstreeks op het Belgische net worden aangesloten. Delta en RWE hadden dit al in de lente van 2016 aangeboden. In Nederland is er immers overcapaciteit. RWE herhaalde dit aanbod in mei dit jaar. Het hoopte dat het, indien het rechtstreeks zou zijn verbonden met het Belgische net, het ook zou kunnen genieten van de regeling die België voor zijn eigen gasgestookte centrales uitwerkt. Die zouden een vergoeding ontvangen voor de uren dat ze niet draaien. Marghem heeft geen haast gemaakt met die regeling, waarop het nog altijd wachten blijft. In mei liet ze weten dat niet een buitenlandse bedrijf, maar zij zelf haar timing bepaalt. Die houding keert zich nu tegen haar.
“RWE is in gesprek met diverse partijen, politieke en andere in België,” zegt woordvoerder Adriaan van der Maarel. “Een kabel tot vlak over de grens trekken kan, onder meer door het vergunningentraject, niet lukken tegen november. Maar het vergt veel minder tijd dan het bouwen van een nieuwe centrale.” RWE is niet geïnteresseerd om die investeringen te doen om slechts voor een korte periode stroom te leveren aan Belgische afnemers. “We streven naar een overeenkomst die over verschillende jaren loopt. We zien ons aanbod vooral in het licht van de definitieve sluiting van de Belgische kerncentrales.”
Kerncentrales te koop?
Het Franse weekblad Le Canard Enchainé schrijft dat Engie einde juni een voorstel zou hebben gedaan aan sectorgenoot EDF om de Belgische kerncentrales over te nemen. Engie ontkende dit bericht en EDF wou geen commentaar geven. In beide groepen is de Franse staat de grootste aandeelhouder, met respectievelijk 24,1% en 83,7%. Engie is de hoofdeigenaar van de Belgischer kernreactoren. EDF is de enige mede-eigenaar, met 50% in Tihange 1 en 10,2% in Doel 3 en 4 en Tihange 2 en 3. Het bericht lijkt weinig waarschijnlijk, omdat de Belgische kerncentrales niet bepaald een aantrekkelijke buit zijn. Hun nakende ontmantelingskosten zullen vermoedelijk koeltorenhoog oplopen, terwijl Engie de voorbije jaren heel wat financiële middelen en rendabele activa weghaalde uit zijn Belgische dochter, zodat het relatieve gewicht van de kerncentrales daarin almaar groter werd.
